Op 20 september mocht ik voor het eerst mee naar het strand. Eerst was het nog koud en mistig maar het werd toch nog lekker weer.
Ik was helemaal niet bang voor de hoge golven, want mijn papa hield mij stevig vast.
	Eh...... nou ja, meestal hield hij mij stevig vast. Als ik had moeten vliegen dan had ik wel vleugeltjes gekregen.
Als t'ie het nog een keer doet, trek ik gewoon nog wat meer borsthaar bij hem uit.
	Ja, gelukkig was mama er ook bij. Anders kan ik wel fluiten naar m'n verse melk.
Het waaide flink en de zon scheen lekker. Ik 'moest' een muts op. Mij werd niets gevraagd
	Uit protest heb ik toen maar mijn hele luier volgepoept. Wat heet vol ! Gewoon lekker over de rand zodat ik ook schone kleren aanmoest.
Gelukkig had ik wat privacy doordat papa een strandtent en parasol van buurman Hans mocht lenen.
	Kijk hier ben ik weer schoon. Maar nog steeds moet ik die muts op. En dat terwijl ik nu in de schaduw en uit de wind zit.
Hoe zat dat ook alweer met eb en vloed onder invloed van de maanstand?
	Shit, mama is toch nog bruiner dan ik. Komt door die muts, geeft teveel schaduw.
Dat broekie is ook op de groei gekocht. Moet ik nog maanden in lopen. En wat als wit straks uit de mode is?
	Kijk papa snapt het. Eindelijk die muts af en mijn pijpen opgerold.
Enge ziekte? Nee hoor, gewoon Wassenaar's strandzand.
	Wat is dat voor een zeekip?
Ik was er al bang voor. Ik moet het koude water in.
	Als je er effe door bent valt het wel mee hoor.
Ziet papa die golf wel aankomen? Zitten er geen kwallen en krabbetjes?
	Gelukkig heb ik al mijn tenen nog.
Ik moet wel even de blits maken voor die mooie kerels hier op het strand.
	Topless beginnen we nog niet aan hoor!
Je wordt er wel moe van, zo'n dagje strand. Samen met papa dan maar even een hazeslaapje voordat we weer naar huis rijden.